"...αν ήτανε ένας "Καμπόσος" θα σας είχε βάλει στη θέση που ανήκετε".

(Για να διαβάσεις αυτό το κείμενο, πρέπει να είσαι γνώστης όλης της καμποσικής κουλτούρας και σκέψης. Διαφορετικά φαντάσου πως τα όσα υπερβάλοντα αναφέρει ο κομπλεξικός της γραφιάς, έχουν ειπωθεί ή συμβεί ήδη στη δύσμοιρη πόλη του Άργους. Κουράγιο αδέλφια. Θα περάσει.)

"...αν ήτανε ένας "Καμπόσος" θα σας είχε βάλει στη θέση που ανήκετε".

Η φράση δεν είναι δική μου. Ανήκει σε σχόλιο Αργολιδέα στο κοινωνικό χώρο του φουμπού και αναδημοσιεύθηκε ποικιλοτρόπως σε διάφορα τοπικά μέσα.

Ο καλοπροαίρετoς σχολιαστής ξεκινά το σχόλιο του προτρέποντας τους δημοτικούς άρχοντες της πόλης τ’ Αναπλιού να μην πολεμάνε με λύσσα τον δήμαρχο της πόλης αλλά ενωμένοι να προσπαθήσουν να λύσουν τα προβλήματα της πόλης. Τ’ Αναπλιού πάντα. Γιατί όμως; Επειδή ήδη έχουμε χάσει τη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων (που την πήρε ο Καμπόσος), το εφετείο, το νοσοκομείο (που το κράτησε ο Καμπόσος) και μάλλον χάνουμε το στρατόπεδο και τη πυροσβεστική.

Ο καλοπροαίρετος πάντα σχολιαστής μας εύχεται και εις ανώτερα για το τίτλο της πρωτεύουσας και καταλήγει με την ιστορική φράση:

"...αν ήτανε ένας "Καμπόσος" θα σας είχε βάλει στη θέση που ανήκετε".

Σαν γνήσιος αυτόχθων ιθαγενής κωλοπλένης θα ήθελα να ευχαριστήσω τον αγαπητό σχολιαστή για το μεγάλο και σημαντικό ενδιαφέρον που δείχνει για τη πόλη του Ναυπλίου και θα ήθελα να του πώ μέσα από τη ταπεινή μου στήλη πως το να γίνει ο κύριος Καμπόσος δήμαρχος του Ναυπλίου αποτελεί όνειρο ζωής και ύψιστος στόχος για εμένα προσωπικά αλλά και εξ’όσων γνωρίζω, για χιλιάδες, μη πω εκατομύρια συμπολίτες μου. Γιατί όμως;

Πρώτον, γιατί θα έφερνε στη πόλη μας ένα υπερσύγχρονο τελεφερίκ που θα ένωνε το Παλαμήδι, την Ακροναυπλία και φυσικά το Μπούρτζι. Οι τουρίστες θα απολάμβαναν υψηλές υπηρεσίες ξενάγησης και μετακίνησης ενώ όλη η Αργολίδα θα άδειαζε κυριολεκτικά για να βρίσκεται συνεχώς πάνω στο Τελεφερίκ και να κόβει βόλτες. Επειδή γνωρίζω και το υψηλό γούστο του δημάρχου, τα βαγονάκια θα ήταν φωτεινά και πολύχρωμα με σκοπό πέρα από την καλαισθησία και την ορατότητά τους από μακρινά σημεία για να προσελκύουν τα βλέμματα ακόμη περισσότερων υποψήφιων επισκεπτών.

Επίσης θα έφερνε τη Λαμποργκίνι στη πόλη μας. Όχι την ίδια αλλά μέλη της εταιρείας. Θα τους ξεναγούσε στη Αρβανιτιά και την Ακροναυπλία και θα τους ανάγκαζε να δώσουν σε ένα μοντέλο της εταιρείας, χρώματος πράσινου, τη κωδική ονομασία το «φραγκοσυκέ του Ναυπλίου», εμπνευσμένο φυσικά από το φοβερό και τρομερό πράσινο χρώμα των φραγκοσύκων της περιοχής.(βλέπε «το πορτοκαλί του Άργους»). Κλέος μοναδικό, διεθνές κι αθάνατο για τη πόλη αλλά και για όλους εμάς τους αυτόχθονες.

Θα χάναμε βεβαίως τη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων, για την οποία να λέμε και την αλήθεια δεν ενδιαφερόμασταν και πολύ, κοινώς χεσμένη την είχαμε, αλλά θα τη χάναμε ούτως ή άλλως καθώς η πόλη μας έχει, προς το παρόν τουλάχιστον, αληθινό Πανεπιστήμιο και ο δήμαρχος Καμπόσος δεν θα ένιωθε κάποια ιδιαίτερη αίγλη να κρατήσει μια σχολίτσα της πεντάρας που λέμε.

Το στρατόπεδο βεβαίως δεν θα το χάναμε με τίποτα. Στην ανάγκη πιστεύω πως θα ντυνόταν ο ίδιος συνταγματάρχης (στη μεγάλη ανάγκη λέμε) για να το διοικήσει και να πείσει τον πολιτικό κόσμο της πρωτεύουσας πως το στρατόπεδο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, των αξιών της περιοχής και της ανύψωσης του πατριωτικού μας ηθικού.

Ούτε τη πυροσβεστική θα έχανε ο δήμαρχος. Το πολύ πολύ να την μεταμφίεζε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία σε σχολή Ταβλαδόρων Αργολίδας και φίλων της Φωτιάς και δεν θα καταλάβαινε κανείς και ποτέ καμία διαφορά.

Το νοσοκομείο τώρα, φαντάζομαι πως θα ήταν λιγουλάκι δύσκολο να το κρατήσει αλλά ακόμη και να το έχανε ρε παιδί μου, δεν θα τον κατηγορούσαμε τώρα μετά από τόσο σημαντικό και χρήσιμο έργο που θα προσέφερε. Ούτε και για το εφετείο θα υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Θα έχανε βεβαίως από μελλοντικούς ψηφοφόρους την πολυπληθή τάξη των δικηγόρων της πόλης αλλά θα είχε ήδη κερδίσει το 99% του ναυπλιώτικου λαού που θα ένιωθε απαλλαγμένος από τα κυριλέ σακάκια, τις πανάκριβες γραβάτες και τις σοβαρές χαιρετούρες της αγαπημένης φυλής των χασοδίκων που κατακλύζουν τα πρωινά τη παλιά πόλη σε καφέ και δρομάκια.

Επίσης ο δήμαρχος, επειδή έχει μια τρέλα με την ιστορία και την εθνική συνέχεια του τόπου, θα τοποθετούσε δήμιο στο μπούρτζι, θα ενεργοποιούσε συμβολικά τα 5 κανόνια( 5 αδέλφια) στη παραλία, θα ξαναέχτιζε το τείχος της πόλης, θα γκρέμιζε το ξενία και θα το έκανε φυλακές, θα ξαναέκανε βάλτο τη συνοικία κούρτη και ποιός ξέρει τί άλλο(περιμένω ιδέες). Όπως ακριβώς θα τοποθετούσε κάποτε αρχαιοελληνικές κολώνες στους κεντρικούς δρόμους της πόλης τ’ Άργους για να θυμίζουν το ένδοξο και αρχαίο παρελθόν της. Δεν το έχει κάνει όμως ακόμη και τολμώ να πώ πως το περιμένουμε όλοι μας με μεγάλη αγωνία.

Το μεγαλύτερο όμως έργο που θα προσέφερε ο Καμπόσος στη πόλη μας θα ήτανε το τέλος της δυσάρεστης και κουραστικής αντιπολίτευσης. Αυτή η ηλίθια, ανούσια και βλαβερή για τη πόλη μας ανταλλαγή ανακοινώσεων και πυρών θα σταματούσε μια και καλή. Με Καμπόσο δήμαρχο δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω. Όσοι τολμούσαν να εκστομίσουν κάτι αρνητικό, μια κατηγόρια, μια συμβουλή, μια λέξη διαφορετική, ο δήμαρχος και οι χιλιάδες φίλοι του θα τους έβαζαν στη θέση τους και στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Θα αναδείκνυαν πόσο θλιβερά και σιχαμένα σκουλήκια είναι όλοι αυτοί που αρνούνται το μεγαλείο του ανδρός και πόσο μισούν κατά βάθος και κατά πλάτος την ίδια τους τη πόλη και τη πρόοδο της. Γιατί μοναδική πρόοδος, μοναδικός δρόμος, θα ήταν μόνο ο ίδιος ο δήμαρχος. Κανείς άλλος. Κωστούρος, Γραμματικόπουλος, Σαλεσιώτης, Γκιόλας και Βασιλείου στο πυρ το εξώτερον. Όπως ανέφερε και μια πρόσφατη ανακοίνωση της πολιτικής παράταξης της Καμποσάρας, γεμάτη πολιτικά επιχειρήματα και πνεύμα αλληλεγγύης:

«Αυτές είναι οι αποστομωτικές απαντήσεις στους αφορισμούς, το μηδενισμό και το ρουφιανιλίκι των εχθρών της πόλης. Αυτών που δεν θέλουν να γίνεται τίποτα. Να μην κάνει ο Καμπόσος τίποτα!»

Έτσι θα απαντάμε στους οχθρούς και σε όποιον αρέσουμε. Ο λαός θα είναι μαζί μας.

Τέλος θα κυκλοφορήσει και τοπική εφημερίδα από τη νέα γενιά της πόλης, γεμάτη άρθρα, κείμενα κι αφιερώματα στο μεγάλο μας δήμαρχο, το τεράστιο έργο του, τους εχθρούς του και τους εχθρούς της πόλης παράλληλα και ταυτόχρονα, καθώς και χρήσιμες οδηγίες για το ποια μέσα ενημέρωσης δεν πρέπει να διαβάζουμε.

Αν ο θεός αγαπάει τη πόλη τ’ Αναπλιού ας τον φέρει κοντά μας και το Παλαμπούρτζι υπόσχεται αιώνια πίστη. Ίσως, αν θέλει βεβαίως κι ο αρχηγός, να γίνω και αρχισυντάκτης της εφημερίδας του. Μακάρι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
palabourtzi.gr