Τα γράφω όλ’ αυτά μερικές μέρες μετά το τέλος του 1ου Diomidis Cup, της μεγάλης συνάντησης 27 ομάδων στο Άργος για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παμπαίδων Χειροσφαίρισης. Ήταν ωραία αυτή η γιορτή -γιατί για γιορτή επρόκειτο- του χάντμπολ και του πολιτισμού. Το open Πρωτάθλημα Χειροσφαίρισης είναι, πραγματικά, μια πρόταση που συσπειρώνει κόσμο. Και γιατί όχι; Μιλάμε για ένα τουρνουά όπου μπορούν να συμμετάσχουν όσες ομάδες θέλουν από όλη την Ελλάδα χωρίς προκριματικές φάσεις, γραφειοκρατίες και υπολογισμούς, να παίξουν μεταξύ τους και να χαρούν το άθλημα. Να τους παρακολουθήσουν οι δικοί τους άνθρωποι που έχουν ταξιδέψει μαζί τους, να χειροκροτήσουν, να διασκεδάσουν και να γνωρίσουν τον τόπο που τους φιλοξενεί.
Το χάντμπολ μπορεί να τα προσφέρει αυτά. Και η σημερινή πραγματικότητα λέει ότι είναι ένα άθλημα ακόμη ημιερασιτεχνικό στην πατρίδα μας, κι ας είναι το δεύτερο άθλημα -μετά το ποδόσφαιρο- στη Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία, Δανία και αλλού. Οι αντιπαλότητες και οι φανατισμοί, σε όχι μεγάλη έκταση, που παρατηρούνται, προέρχονται από μικρομέγαλους αθλητικούς παράγοντες και δημοσιογραφούντες, κυρίως του αθηναϊκού κέντρου, που δεν μπορούν να καταλάβουν πώς τους ξέφυγαν κάτι μικρές επαρχιακές πόλεις (Άργος, Βέροια, Έδεσσα, Δράμα, Άρτα κ.λπ.) που παίρνουν ευρωπαϊκά κύπελλα και πρωταθλήματα. Α! Στις κερκίδες, βέβαια, μπορείς να συναντήσεις και μερικούς «αγουροξυπνημένους» γονείς, κυρίως στα ηλικιακά πρωταθλήματα, γονείς της Ελλαδάρας των τελευταίων 30- 40 χρόνων, που περάσανε καλά τα χρόνια αυτά, αλλά η «αθλητική άμιλλα» είναι ψιλά γράμματα μπροστά στην επιτυχία του «καμαριού» τους. Επίσης, δεν υπάρχουν -ακόμη- τα συγκρουόμενα συμφέροντα μεγαλοπαραγόντων που αμαυρώνουν την ουσία του αθλητισμού.
Το 1o DIOMIDIS Cup, ευτυχώς, δεν είχε τίποτα απ' αυτά. Φάνηκε μάλιστα, ότι η Αργολίδα, που συνδυάζει την ιστορία και τον τουρισμό, μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για να γίνει αυτή η συνάντηση-γιορτή διεθνής. Δεν είναι λίγες οι 27 ομάδες στο πρώτο αυτό τουρνουά, οι 425 συμμετέχοντες, οι 370 αθλητές, οι 100 αγώνες, οι συνοδοί, οι φίλοι και οι οικογένειες που ήρθαν για να παρακολουθήσουν τα παιδιά τους. Ούτε είναι μικρό το γεγονός ότι ενεργοποιήθηκαν τέσσερις πόλεις (Άργος, Ναύπλιο, Νέα Κίος και Αγία Τριάδα), τέσσερα κλειστά Γυμναστήρια, έξι ξενοδοχειακές μονάδες και ένα σωρό άλλες επιχειρήσεις της περιοχής.
Και δεν πρέπει να παραλείψουμε δύο ακόμη σημαντικά στοιχεία. Το πρώτο είναι ο εθελοντισμός που είχα πολύ καιρό να τον δω ξανά να ανθίζει στην πόλη. Για πρώτη φορά σε εγχώριο τουρνουά συμμετείχαν περισσότεροι από 60 εθελοντές, οι οποίοι 24 ώρες το 24ώρο επί 6 ημέρες έδωσαν και την ψυχή τους, ώστε να λειτουργήσουν όλα υποδειγματικά. Η συνεισφορά τους ήταν τεράστια και αποτέλεσαν τους ανθρώπους-κλειδιά που εκτόξευσαν την απήχηση και την επιτυχία της διοργάνωσης την πρώτη της χρονιά.
Το δεύτερο ήταν η εξαιρετική ιδέα των ανθρώπων του ΔΙΟΜΗΔΗ να συνδυάσουν τον αθλητισμό με τον πολιτισμό και την παιδεία. Με ειδική κάρτα π.χ. εξασφαλίστηκε σε όλους τους συμμετέχοντες ελεύθερη είσοδος στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία της περιοχής, ενώ όλοι μαζί επισκέφθηκαν τις αρχαίες Μυκήνες και ξεναγήθηκαν στο χώρο.
Το πρώτο βήμα του DIOMIDIS Cup δεν ήταν δειλό. Και μόνο το γεγονός ότι ήταν κάτι περισσότερο από μια αθλητική διοργάνωση, καθώς συνδύασε πολιτισμό και αθλητικό τουρισμό το ανεβάζει σε διαφορετική σφαίρα. Εκεί όπου ανοίγονται χαραγματιές και μπορούμε σιγά-σιγά να ρίχνουμε ματιές αισιοδοξίας στο μέλλον.
Καλώς να μας έρθεις, λοιπόν, 2ο DIOMIDIS CUP στην Αργολίδα! Αλήθεια είναι! Εκτός από πορτοκάλια, το Άργος, η αρχαιότερη πόλη, παράγει και ιδέες αλλιώτικες, αναγκαίες για τον καιρό της Κρίσης.
Λεφτέρης Μπαρδάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου