Γιώργος Ηλιόπουλος, δημιουργός δύο αεροσκαφών!!!!

"Αμερικανικές εταιρείες εκδήλωσαν ενδιαφέρον για εμπορική αξιοποίηση αεροπλάνου που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε στη Φλώρινα!"

δρόμους

.

«Το Παράπονο» του Ελύτη

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Μούτρα. Νʼ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σʼ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φ...ίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα ʽναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

Θηλυκό ? Αρσενικό ?

· Σε μια τάξη Ισπανικών, η καθηγήτρια εξηγεί οτι τα ουσιαστικά είναι ή αρσενικά ή θηλυκά. Για παράδειγμα : "το σπίτι" είναι θηλυκό - "la casa", ενώ "το μολύβι" αρσενικό - "el lápiz".
· Οπότε, ένας μαθητής ρωτάει: Το "computer" στα Ισπανικά τι είναι, αρσενικό ή θηλυκό;
· Η καθηγήτρια τότε τους λέει : Ας κάνουμε ένα παιχνίδι. Θα χωριστείτε σε δύο ομάδες, άντρες και γυναίκες, και θα προσπαθήσετε να βρείτε αλλά και να αιτιολογήσετε το γένος της λέξης "computer".
·
· Η αντρική ομάδα αποφάνθηκε πως το computer είναι θηλυκό - ''la computadora'', διότι:
· 1o : Κανείς εκτός από τον δημιουργό τους δεν κατανοεί την λογική που λειτουργούν.
· 2o : Η γλώσσα που χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, είναι κάτι που κανείς άλλος δεν καταλαβαίνει.
· 3o : Ακόμη και το παραμικρό λάθος που θα κάνεις αποθηκεύεται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στη μνήμη τους και σε ταλαιπωρεί.
· 4o : Μόλις καταφέρεις να αποκτήσεις ένα δικό σου, ξοδεύεις πάνω από το μισό μισθό σου για συντήρηση και αξεσουάρ.
·

· Η γυναικεία ομάδα αποφάνθηκε πως το computer είναι αρσενικό - ''el computador'', διότι:
· 1o : Για να κάνεις ο,τι δήποτε μαζί του, πρέπει πρώτα να το ανάψεις.
· 2o : Έχουν πάρα πολλά δεδομένα αλλά δεν μπορούν από μόνα τους ούτε να τα επεξεργαστούν, ούτε να πάρουν αποφάσεις.
· 3o : Ενώ ο ρόλος τους είναι να σε βοηθούν να επιλύσεις προβλήματα, συνήθως δημιουργούν περισσότερα από όσα λύνουν.
· 4o : Μόλις αποκτήσεις ένα, συνειδητοποιείς ότι αν περίμενες λίγο ακόμη, σίγουρα θα έβρισκες καλύτερο μοντέλο.

Νόμοι που πρέπει απαραίτητα να ξέρεις

* Νόμος της μηχανικής επισκευής: Αφού τα χέρια σας καλυφθούν εξ ολοκλήρου με γράσο, τότε θα αρχίσει να σας τρώει η μύτη σας ή θα θέλετε να πάτε στην τουαλέτα.
· Νόμος της βαρύτητας: Οποιοδήποτε εργαλείο ή βίδα, όταν πέσει, θα κυλήσει προς τη λιγότερο προσβάσιμη γωνία.

Στίχοι: Δήμος Μούτσης Μουσική: Δήμος Μούτσης...NA!!!

Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Ο απέναντι με ακούει με απορία και μετά,
«Να κι αν είναι κι αν δεν είναι» μου απαντά.
«Να, να, να!...»
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Είναι τα οράματα που λείπουν
«διότι», «δεν» και τα λοιπά,
είν’ ο φόβος, όχι τίποτα σπουδαίο φυσικά,
μα που μας κάνει ξαφνικά,
για ό,τι υπάρχει ένα γύρω να μη δίνουμε μια
και «Να, να, να!...»

Για τα παιδία που περιμένουν κι ελπίζουν
νύχτα μέρα με παυσίπονα και ηρεμιστικά,
μήπως έχουμε κάτι να πούμε; Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να, να!...»
Για τους φαντάρους που ονειρεύονται τις νύχτες
κι έναν ύπνο ανεξύπνητο κοιμούνται στη σκοπιά,
μήπως έχουμε κάτι να πούμε; Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να, να!...»

Κάθε φορά που η ζωή μας ακριβαίνει.
Τι περίεργη λιτότης! Δύο μέτρα, δύο σταθμά.
«Η Ελλάδα μας πληγώνει»*. Ε, καλά!
Εμείς «Να, να, να!...»
Εμένα πάντως η Ελλάδα με μουντζώνει,
όμως εσένα πονηρούλη σε πληρώνει τελικά,
μου αγοράζεις ένα ύφος ακριβά ή φτηνά
και «Να, να, να!...»

Αυτοκράτορας σκοτώνει τη μαμά του – λέει –
διαγράφονται οι λέξεις Άγιος – Μέγας και τα λοιπά.
Ιστορίες θα λέμε τώρα; Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να, να!...»
Τετρακόσια χρόνια φάγαμε τους Τούρκους.
Συνηθίσαμε και τρώμε και τους Έλληνες μετά.
Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Ε, καλά!
Εμείς «Να, να, να!...»

Όλα αλλάζουν, ξαναλλάζουν κι αλαλάζουν.
Ένας κόσμος σαν κοπάδι αλαφιασμένο τριγυρνά.
Οι κερκίδες τι σημαίνουν; Ε, καλά.
Εμείς «Να, να, να!...»
«Το μυαλό μου είναι σε φάση να σαλτάρει».
Τουτ’ η φράση μου `χει μείνει από τα Νέα Ελληνικά.
«Πολυτέλειες» θα μου πείτε. Ε, καλά!
Εμείς «Να, να, να!...»

Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Ο απέναντι με ακούει, με κυττάζει και μετά
«Πόση αλήθεια κρύβει τουτ’ η ιστορία μου απαντά».
Κι εκεί τελείως ξαφνικά,
Μου θυμίζει κάτι λόγια κάτι λόγια γνωστά –
ωραία κι αληθινά.
«Το λουλουδάκι αυτό δεν ήταν για μας.
Το κόψαμε, το φάγαμε και το φτύσαμε μετά»**.
αλλά για τέτοια θα λέμε τώρα; Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να, να!...»

H παρεκτροπή της φασίζουσας κυβέρνησης, του Περικλή Κοροβέση

Στη ναζιστική Κατοχή, παρά τα μαζικά εγκλήματα των κατακτητών, τα βασανιστήρια, την πείνα, το μαρτύριο της παγωνιάς και τις αμέτρητες κακουχίες, οι Ελληνες είχαν μια αισιοδοξία και την ελπίδα πως μια μέρα όλα αυτά θα τελείωναν. Στη σημερινή Ελλάδα κυριαρχεί ένα κλίμα εθνικής κατάθλιψης. Η συμφορά που έχει πέσει στα κεφάλια του 99%, εκλαμβάνεται σαν θεϊκή κατάρα ή σαν μοίρα. Και οι περισσότεροι αισθάνονται ανήμποροι να αντιδράσουν. Και κάποιοι περιμένουν να βρεθεί Μεσσίας – Σωτήρας που θα τους σώσει.

Τί λές ρε μεγάλε ανθρωπιστή;

Λοιπόν, δεν θέλω να γκρινιάξω σήμερα αν και υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για να το κάνω. Περιληπτικά θα σας πω μόνο πως ο κύριος Ανδριανός, εξαίρετος βουλευτής και γνώστης της επιδαυριακής, με συγχωρείτε της αργολιδιώτικης πραγματικότητας, παραπονέθηκε για την μη ύπαρξη νηπιαγωγού στον Αχλαδόκαμπο. Τί λές ρε μεγάλε ανθρωπιστή; Τί λές ρε μέγα άρχοντα;

Δεν έχει καταλάβει ακόμη ο χριστιανός τί έχει ψηφίσει, τι υποστηρίζει και μας το παίζει και κοινωνικά ευαίσθητος. Και το Μουσικό Σχολείο Αργολίδας κύριε Ανδριανέ υπολειτουργεί άμα το μάθατε, τα παιδάκια πήγαν χθές στη Νομαρχία να διαμαρτυρηθούν και πήραν από τα τρία το μακρύτερο του μνημονίου σας κύριε Ανδριανέ. Αλλά ξέχασα, περιμένουμε τον Αντωνάκη σας πρώτα να φέρει την δόλια την ανάπτυξη και να βρούμε όλοι μας δουλειά του ενός ευρώ την ώρα. Μετά θα έχουμε εργασία, θα πληρώνουμε τους φόρους μας και ίσως, σε καμιά δεκαριά χρόνια τα σχολεία να μην έχουν πλέον τόσες ελλείψεις. Στο μεταξύ βεβαίως κύριε Ανδριανέ, δεν έχουμε βρακί ν’ αλλάξουμε αλλά δεν γαμιέται. Η πατρίδα πάνω απ’όλα. Σταματώ εδώ.

  palabourzi

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ Σ.ΚΩΤΣΟΒΟΥ

Με αφορμή την κοινωνικά & ηθικά προκλητική απόφαση του νέου ΔΣ της Δ.Ε.Υ.Α.ΑΡ.Μ. να οριστεί το μέλος της και αποτυχών σύμβουλος της πλειοψηφίας κ. Νίκος Κανέλλος ως έμμισθος στην επιχείρηση, οφείλουμε να γνωρίσουμε στους δημότες τα εξής:

Η διαφαινόμενη προσπάθεια του δημάρχου και των περί αυτόν να καταλαγιάζουν τις έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ τους με την – πάση θυσία - δημιουργία έμμισθων θέσεων, εκ του αποτελέσματος καταλήγει στις πλάτες των φορολογουμένων δημοτών.

Αδιαφορία ή ανικανότητα για τη "Δημοτική Αρχή των έργων";

Στην οδό Βασιλέως Γεωργίου, στον νέο πεζόδρομο που ξεκινά απο τον ΟΤΕ και καταλήγει στην πλατεία Αγίου Πέτρου χρειάζεται :
να αντικατασταθούν 3 λαμπτήρες φωτισμού που έχουν καεί εδώ και 6 μήνες, χρειάζεται επιδιόρθωση δύο φωτιστικών σωμάτων (από αυτά που τοποθετήθηκαν το καλοκαίρι του 2010),

διότι τα έχουν χτυπήσει αυτοκίνητα, χρειάζεται να φυτευτούν δύο νέες δάφνες στις μεταλλικές γλάστρες που τα άφησαν και ξεράθηκαν, χρειάζεται πότισμα για να μην ξεραθούν και οι υπόλοιπες δάφνες, χρειάζεται έλεγχος για να μην παρκάρουν αυτοκίνητα.....
γιατί απαξιώνουν ότι βρήκαν απο τους προηγούμενους απο αυτούς; Για να πείσουν τους πολίτες οτι οι προηγούμενοι δεν έκαναν τίποτα; για να καλύψουν τη δική τους απραξία;

Πηγή: http://argosdimotika.blogspot.gr/

Διάβασέ το! Μπορείς!

Σνφμύωα με μια έυρενα στο Πιοηναπιμετο του Κμτρπιαίζ, δεν πεαίζι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμετενα τα γταμάμρα σε μια λξέη, αεκρί το πώτρο και το ταελείτυο γάμρμα να ενίαι στη στωσή θσέη. Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θίέεσς και μροπετίε να δαβαιάεστε τις λιεξές χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξέη αλλά τη λξέη σαν σνύλοο.
Ατίπτσυεο, ε;

argosdimotika - Δοξάστε τον γιατί σας πλήρωσε ( ως όφειλε ) !

"Ο σύλλογος εργαζομένων στους δήμους της περιφερειακής ενότητας Αργολίδας, κυριολεκτικά αποθεώνει τον δήμαρχο Αργους-Μυκηνών".

Το Διοικητικό Συμβούλιο των εργαζομένων στους ΟΤΑ Αργολίδας εξέδωσε χθες ανακοίνωση με την οποία εξυμνεί το Δήμαρχο κ. Καμπόσο γιατί τους πλήρωσε, ως όφειλε, στις 11 Ιανουαρίου!

Κύριοι την άλλη φορά να βγάλετε ανακοίνωση αποθέωσης γιατί ο δήμαρχος θα σας πληρώσει και στις 27 Ιανουαρίου.. Καλά, κάποιοι δεν ντρέπονται γι αυτόν τον συνδικαλισμό;

Σωτήρης Κωτσοβός

Ζούμε νέα ήθη, νέες πρακτικές, νέες "μέθοδες" που έλεγε και ο Φλωράκης. Αυτή είναι η καθημερινή μας πραγματικότητα πανελλήνια αλλα και -ιδιαίτερα- τοπικά.
Στημένα ευχολόγια, ανύπαρκτα θέματα για ζητωκραυγές, μπερντές του Καραγκιόζη με χιλιοπαιγμένα έργα , αποπροσανατολισμός αντί ουσίας και ..χαπάκια για την ύπνωση κάθε ενδιαφερόμενου.Χάος και αηδία! Θα τα ξαναπούμε σύντομα & συγκεκριμένα.
Μέχρι τότε γυρίστε το μάτι σας παντού και μην τ΄αφήσετε να κλείσει, σαν τον χαμαιλέοντα...

Κόψαμε για το καλό του χρόνου την πίτα του συλλόγου.ΦΡΕΓΚΑΙΝΑ 6 - 1 - 2013

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ

Ιδιαίτερα επικίνδυνος ο κόμβος της Καρυάς, επικίνδυνη και η αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής.

Ο κόμβος της Καρυάς, λίγο μετά τη γέφυρα του Ξηριά, αποτελεί τα βράδια ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο σημείο για τους οδηγούς που διέρχονται απο αυτό. Ο κόμβος παραμένει χωρίς κανένα φωτισμό με αποτέλεσμα αυτός να μην γίνεται ορατός απο τους οδηγούς για να μειώσουν στο σημείο αυτό την ταχύτητα διέλευσής τους. Εκτός απο την έλλειψη φωτισμού στο σημείο δεν υπάρχει ούτε ικανοποιητική οριζόντια σήμανση.
Τα έργα για την βελτίωση του συγκεκριμένου κόμβου έχουν δημοπρατηθεί απο την Περιφέρεια πελοποννήσου, όμως μέχρι να ξεκινήσουν αυτά, η πλήρης αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής μπορεί να στοιχίσει ακριβά στους διερχόμενους οδηγούς. Δεν είναι ούτε δύσκολο, ούτε δαπανηρό να τοποθετηθούν δύο φωτιστικά σώματα στο σημείο αυτό, ενισχύοντας την ασφάλεια του συγκεκριμένου κόμβου.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Το Διοικητικό Συμβούλιο και ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Φρέγκαινας
προσκαλεί όλα τα μέλη
και τους φίλους του Συλλόγου ώρα 12:00 το μεσημέρι στο παλιό σχολείο του χωριού
στην ετήσια εκδήλωση της κοπής της πίτας που θα γίνει την Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013